Tytułowy BOX – to symbol życia, przeznaczenia, od którego każdy z nas otrzymuje coś innego. Jedni dostają radość inni smutek, jedni przyjaźń inni odrzucenie. To jednak, jakie będzie nasze życie, tak naprawdę zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Czy zdołamy przekuć smutek w radość, apatię w entuzjazm, zazdrość w podziw, a agresję wobec innych w przyjaźń.
Na zmianę swojej drogi nigdy nie jest za późno. I o tym jest nasz spektakl, każdy może coś zmienić w swoim życiu, każdy może zacząć od nowa. Tak jak w cytacie Jana Pawła II – „Nigdy nie jest za późno, by na stacji złych zdarzeń, złapać pociąg ostatni i dojechać do marzeń”.
Cały spektakl rozgrywa się w parkowej scenerii. Chcieliśmy by było to miejsce dostępne dla wszystkich, miejsce które łączyłoby ludzi w różnym wieku. Do parku przychodzą zarówno dzieci, jak i dorośli. Przychodzą zakochani, ale też osoby, które chcą odpocząć od codziennego zgiełku. Mamy tu ludzi szczęśliwych, ale też zatroskanych. Park od dziecka kojarzył mi się z niezwykłym magicznym miejscem, uwielbiałam odkrywać dokąd prowadzą poszczególne alejki. Wrażenie robiły na mnie też kamienne rzeźby. Stąd w naszym spektaklu pojawia się posąg ożywającej baletnicy.
Scena to niezwykłe miejsce, gdzie znikają różnice. Nie ma tu podziału na sprawnych i niepełnosprawnych. Bez zbędnej charakteryzacji i wymyślnych kostiumów, ale w odpowiednich warunkach teatralnych, nasza codzienność, „zwykłość” staje się wyjątkowa.
Kiedy rok rocznie przygotowuje się nowy spektakl, wydawałoby się że powinno nam zacząć brakować pomysłów. W rzeczywistości jest odwrotnie. Z każdym kolejnym spektaklem, stajemy się bardziej kreatywni. Inspiracją podczas pisania scenariusza stają się nasi uczniowie. To oni otwierają nam oczy, na rzeczy i wartości, o których w codziennym życiu bardzo często zapominamy. Tak było też w przypadku jednej z ważniejszych scen naszego spektaklu, w której drzewa przekazują niepełnosprawnemu chłopakowi trzy dary: miłość, tchnienie- życiowa energia oraz poczucie bliskości i bezpieczeństwa. Scena ta pisana była pod naszego ucznia Oskara Benę, te dary to tak naprawdę to co Oskarek ofiarował nam terapeutom, każdego dnia w Ośrodku. Oskar kochał i był kochany, to był niesamowicie wrażliwy chłopak, który mimo niepełnosprawności był niezwykle aktywny. Tą swoją energią zarażał wszystkich dookoła. Niestety Oskar odszedł ł od nas w styczniu b.r. Została jednak jego scena.
Nasz spektakl został bardzo ciepło odebrany przez uczniów oraz grono pedagogiczne III LO w Chorzowie podczas XXVIII Festiwalu Teatralnego. 24 kwietnia na zaproszenie organizatorów XV Festiwalu Ekspresji Dzieci i Młodzieży w Katowicach, nasza Grupa Teatralna Outsider spektaklem „Box” rozpocznie ten wyjątkowy jubileuszowy festiwal.
